Οικονομικά νέα

 

Η ανεργία είναι ένα φαινόμενο που μαστίζει την κοινωνία μας όλο και περισσότερο. Πλήττονται όλες οι ηλικίες από αυτήν. Εδώ εμείς θα μιλήσουμε για τους νέους απόφοιτους, που περνάνε από αυτό το βήμα αυτό, ούτος η άλλως. Οι ψυχολογικές επιπτώσεις της ανεργίας σε έναν νέο που έχει διάθεση να εργαστεί, αλλά δεν του δίνεται η δυνατότητα, μπορεί να είναι πολύ οδυνηρές και καθορίστηκες για το υπόλοιπο της ζωής του.

Οι πιο πολλοί νέοι κοπιάζουν να μορφωθούν για να πάρουν ένα πτυχίο, που θα τους προσφέρει καλύτερη ποιότητα ζωής. Όταν όμως βγαίνουν στην αγορά εργασίας αντιλαμβάνονται ότι ο κόπος τους δεν ανταμείβεται.

Οι κίνδυνοι είναι πολλοί για τους νέους, που καταλήγουν άνεργοι. Οι μέρες περνάνε η μια μετά την άλλη χωρίς καμία οργάνωση και υποχρέωση. Οι νέοι αυτοί δεν μπορούν να απολαύσουν καμία επιτυχία και πρόοδο. Το πρόβλημα αυξάνεται σε μεγαλύτερο βαθμό όταν οι νέοι αυτοί λόγω έλλειψης χρημάτων, απομονώνονται κοινωνικά. Δεν έχουν την οικονομική άνεση να απολαμβάνουν, τα όσα απολαμβάνουν οι φίλοι τους, που εργάζονται. Μπορεί ωστόσο να αναζητήσουν κάποιες άλλες διασκεδάσεις με άλλους νέους, που βρίσκονται στην ίδια άσκημη κατάσταση. Για παράδειγμα, μπορεί να καταφύγουν σε παράνομες δραστηριότητες, που τους εξάπτουν και ανεβάζουν στα ύψη την αδρεναλίνη τους. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι μπορεί να καταφύγουν στα ναρκωτικά, προκειμένου να αποδράσουν προσωρινά από την βαρεμάρα τους και την μελαγχολία.

Μια άλλη αντίδραση νέων απέναντι στην ανεργία μπορεί να είναι το ψυχολογικό σύνδρομο που ονομάζεται «μαθημένη αδυναμία αντίδρασης». Οι άνεργοι νέοι μέσα στην μονοτονία της ζωής τους, δεν αισθάνονται σχεδόν ποτέ χαρά, ελπίδα, ικανοποίηση και θάρρος. Όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να οδηγούνται στην παραίτηση. Δεν παίρνουν πρωτοβουλίες και υιοθετούν μια στάση ζωής απαισιόδοξη. Οι νέοι αυτοί αισθάνονται, ότι τον έλεγχο της ζωής τους τον έχουν οι άλλοι και μόνο. Αρχίζουν να πιστεύουν ότι όλα έχουν να κάνουν με την τύχη και χάνουν τελείως την εμπιστοσύνη, που έχουν στις ικανότητες τους. Η αυτοεκτίμηση τους χάνεται και πέφτουν σε μελαγχολία.

Αυτό που σίγουρα μας απασχολεί σαν γονείς, είναι το πώς μπορεί κάποιος να αλλάξει την πορεία τέτοιων εξελίξεων και το παιδί μας να περάσει την περίοδο των επιβεβλημένων διακοπών όσο πιο ανώδυνα γίνεται.

Πρώτα από όλα πρέπει να κινητοποιηθούν οι νέοι να έχουν ένα κανονικό πρόγραμμα. Δεν τους βοηθάει να ξυπνάνε όποτε θέλουν και να γυρίζουν άσκοπα. Πρέπει να τους αναθέσουμε όσο περισσότερες υποχρεώσεις μπορούμε. Βοηθάει να τους βάλουμε να σας κάνουν όλες τις εξωτερικές δουλειές, λογαριασμούς και ψώνια. Αυτή η περίοδος είναι μια καλή ευκαιρία για να μορφωθούν. Μια άλλη εναλλακτική μπορεί να είναι εθελοντική εργασία είτε στον τομέα που έχουν εκπαιδευτεί είτε σε έναν σύλλογο με άτομα με ειδικές ανάγκες.

Η βοήθεια μας, σαν γονείς, είναι επιβεβλημένη. Είναι πολλές οι έρευνες που έχουν δείξει ότι οι άνεργοι νέοι επιδεικνύουν ένα μεγαλύτερο αριθμό ψυχολογικών συμπτωμάτων (άγχος, κατάθλιψη, χαμηλή αυτοεκτίμηση, σωματικά προβλήματα, αντικοινωνική συμπεριφορά, κατάχρηση αλκοόλ και ναρκωτικών) σε σχέση με αυτούς που εργάζονται ή παρακολουθούν κρατικά εκπαιδευτικά προγράμματα. Το πιο σημαντικό είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, να αντιμετωπίσουν την ζωή έχοντας ελπίδες.