Οικονομικά νέα

 

  nikos323@yahoo.com

Έχουμε δει και διαβάσει κατά καιρούς θέματα από διάφορους που έχουν να κάνουν με τη Ναυτική Εκπαίδευση στη Χώρα μας και την αναβάθμισή της. Έχουν γραφτεί άρθρα, έχουν γίνει εκπομπές, έχουν κατατεθεί επερωτήσεις στη Βουλή κ.α.

Το ερώτημα που γεννάται στον καθένα που έστω και στοιχειωδώς έχει ασχοληθεί με θέματα Ναυτικής Εκπαίδευσης είναι κατά πόσο οι εκάστοτε «ευαισθητοποιημένοι» έχουν έστω και τις βασικές γνώσεις να θίξουν ένα τόσο σοβαρό θέμα. Η Ναυτιλία, η Βαριά Βιομηχανία της Ελλάδας μας και κατ? επέκταση και η Ναυτική Εκπαίδευση είναι θέματα που σαφώς «πουλάνε», σαφώς επηρεάζουν ψήφους, όμως καλό θα ήταν να αφήσουμε να ασχοληθούν με τα παραπάνω όσοι γνωρίζουν ή αν θελήσουμε ν? ασχοληθούμε καλό θα ήταν να ενημερωθούμε καλά πριν μιλήσουμε για οτιδήποτε.

            Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ελληνική Ναυτιλία σημαίνει Έλληνας Ναυτικός. Ο Έλληνας Ναυτικός είναι αυτός που ανέδειξε την Ελληνική Ναυτιλία και ταξίδεψε την ελληνική σημαία στα πέρατα της Υφηλίου, ο Έλληνας Ναυτικός ήταν αυτός που κατάφερε να δαμάσει και να ταξιδέψει βαπόρια οποιασδήποτε κατάστασης με υπεράνθρωπες προσπάθειες, ο Έλληνας Ναυτικός ήταν ο πρώτος παραδοσιακός πλοιοκτήτης. Όταν λοιπόν, αναφερόμαστε στη ναυτική εκπαίδευση ουσιαστικά μιλάμε για την εκπαίδευση αυτού του ανθρώπου , ο οποίος προέρχεται από την τάξη των Πλοιάρχων και των Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού, κάτι που πολλοί «ειδήμονες» όχι απλά ξεχνούν αλλά αγνοούν παντελώς όταν μιλάνε δήθεν με ενδιαφέρον για τη Ναυτική Εκπαίδευση.

             Όλα στη Ναυτική Εκπαίδευση ξεκινούν από τις σχολές, τις Α.Ε.Ν. (Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού) όπως αυτές ονομάζονται σήμερα. Οι συνάδελφοι ξεκινούν και παίρνουν τις βάσεις τους μέσα σε αυτές όντας νεαρά παιδιά. Οι σχολές λοιπόν είναι και φορείς κοινωνικοποίησης των νεαρών συναδέλφων, προέκταση της οικογένειας τους. Επειδή όπως έλεγαν και οι παλιότεροι το παιδί είναι ο καθρέφτης της οικογένειας, με την ίδια λογική ο νέος συνάδελφος επαγγελματικά κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα γίνει καθρέφτης της Σχολής από την οποία θα αποφοιτήσει.

Σήμερα στις Ακαδημίες υπάρχουν αρκετά καλοί ναυτοδιδάσκαλοι οι οποίοι όμως λόγω της μακροχρόνιας αποχής από το ναυτικό επάγγελμα πρεσβεύουν παλιότερες εποχές, ίσως πιο όμορφες, αλλά εντελώς διαφορετικές σε νοοτροπία και απαιτήσεις από τις σημερινές.

Φυσικά υπάρχουν και θέματα τα οποία οι παλιοί ναυτοδιδάσκαλοι είναι οι πλέον κατάλληλοι να διδάξουν π.χ. ναυτιλία, ναυτική τέχνη κ.ά., διότι η προσφορά τους στη διδαχή αυτού του είδους των μαθημάτων είναι σαφώς αναντικατάστατη.

Το επίπεδο πλέον των ναυτικών που ζητούνται από τις ναυτιλιακές και ναυλώτριες εταιρίες είναι αρκετά υψηλό (βλέπε V.I.Q. ? T.M.S.A.) κι εμείς σαν εκπαίδευση δεν μπορούμε να μένουμε για πολύ θιασώτες των εξελίξεων.                    Ο Αξιωματικός ? απόφοιτος της Α.Ε.Ν. -  θα πρέπει πηγαίνοντας ν? αναλάβει τα καθήκοντά του πάνω στο πλοίο να είναι έτοιμος πάνω σε ζητήματα πέρα από αυτά που απαιτεί η παραδοσιακή ναυτοσύνη. Τα θέματα αυτά είναι π.χ. I.S.M. ? P.S.C. - I.S.O. ? VETTING κ.ά. διότι μετά λύπης διαπιστώνεται μέρα με τη μέρα από την εμπειρία πάνω στα πλοία πως η «περίοδος χάριτος» όσον αφορά τους νέους Αξιωματικούς στενεύει λόγω της ραγδαίας αύξησης των απαιτήσεων. Επειδή όπως είναι γνωστό η δουλειά πάνω στο πλοίο είναι συλλογική και η πλημμελής τέλεση καθηκόντων του ενός επιβαρύνει τη δουλειά του άλλου, ο νέος Αξιωματικός θα πρέπει να μπαρκάρει όσο το δυνατό πιο έτοιμος να παράξει έργο και ν? αποδώσει μέσα σ? ένα εύλογο χρονικό διάστημα.

Γι? αυτό το λόγο τουλάχιστον θέματα τα οποία αφορούν στον I.S.M.(International Safety Management Code), στον I.S.P.S., στα συστήματα διαχείρισης ποιότητας- προστασίας του περιβάλλοντας , προετοιμασία για επιθεωρήσεις Port State Control, κ.α., θα πρέπει να έχουν γίνει βίωμα στο νέο Αξιωματικό, πριν καν αποφοιτήσει από τη Σχολή του. Το ερώτημα που γεννάται είναι πως θα επιτευχθούν τέτοιου είδους στόχοι. Αυτό για να γίνει χρειάζεται συνεχής ενημέρωση και επιμόρφωση γιατί όπως είναι γνωστό αυτό που χαρακτηρίζει τη Ναυτιλία και την κάνει ενδιαφέρουσα είναι η δυναμικότητα και όχι η στατικότητα.   Οι διδάσκαλοι λοιπόν οι οποίοι θα κληθούν να μεταλαμπαδεύσουν τη γνώση θα πρέπει να είναι άνθρωποι που παρακολουθούν στενά τις εξελίξεις και ενημερώνονται συνεχώς για καθετί καινούργιο. Αυτοί μπορεί να είναι άνθρωποι που ασχολούνται άμεσα με αυτών των ειδών τις επιθεωρήσεις, ή ακόμα και οι ήδη υπάρχοντες ναυτοδιδάσκαλοι οι οποίοι όμως θα λαμβάνουν συνεχώς μέρος σε επιμορφωτικά σεμινάρια.

Σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση της Εκπαίδευσης θα παίξει και η αξιοποίηση της τεχνολογίας με απόκτηση από τις Σχολές και χρήση εξομοιωτών των όποιων η χρήση είναι δεδομένη πλέον στην πλειονότητα των ναυτικών Σχολών ανα τον κόσμο.

Τα παραπάνω δεν απαιτούν εξωφρενική διάθεση πόρων για την επίτευξή τους.

Επιτέλους οι κατα καιρούς υπέυθυνοι σε θέματα Ναυτικής Εκπαίδευσης θα πρέπει να εξασφαλίσουν κάποιους πόρους για τη Βαριά Βιομηχανία της Ελλάδας και για τους καλύτερους ποιοτικά ναυτικούς του κόσμου, αφού όλα τα παραπάνω, όσον αφορά το κόστος, είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σχέση με το ναυτιλιακό συνάλλαγμα που εισρέει στη χώρα μας ολοένα και αυξανόμενο. 

Με αυτό τον τρόπο οι Ακαδημίες, πέρα από τον παραδοσιακό εκπαιδευτικό τους χαρακτήρα, θα παρέχουν και γνώση η οποία θα βρίσκεται στην αιχμή του δόρατος με πρόγραμμα σπουδών σωστά και σύγχρονα δομημένο το οποίο θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των σπουδαστών και θ? ανεβάσει σε ικανοποιητικό βαθμό το επίπεδο ετοιμότητας των Ελλήνων Αξιωματικών μας.

Χρέος όλων μας θα πρέπει να είναι να αποζητούμε την αναβάθμιση της Ναυτικής Εκπαίδευσης τυπικά και ουσιαστικά. Όσον αφορά το ουσιαστικό κομμάτι μέσα από αυτό το άρθρο έγινε προσπάθεια να δοθούν κάποια ερεθίσματα, όσον αφορά την τυπική αναβάθμιση της Ναυτικής Εκπαίδευσης, σωρεία απόψεων θα παρατεθεί στο προσεχές μέλλον...    

Στο παρόν άρθρο παρατέθηκαν προσωπικά σχόλια και απόψεις Πλοιάρχου Β΄ Τάξης Ε.Ν. εν ενεργεία ο ποιος εκμεταλλευόμενος το «βήμα» που του δόθηκε ευελπιστεί να δώσει αν όχι λύσεις,που αυτούσιες ή μερικώς εφαρμοσμένες είναι εφικτό να καλυτερεύσουν τα πράγματα, τουλάχιστον κάποια ερεθίσματα.Ξεκαθαρίζεται πως οι παραπάνω σκέψεις αφορούν στην ειδικότητα των Πλοιάρχων, μιας και αυτή είναι η ειδικότητα του συντάκτη. Δεν θα ήταν πρέπον να θιχτούν θέματα εκπαίδευσης που αφορούν στους συναδέλφους Μηχανικούς γιατί ο κίνδυνος ατοπημάτων, λόγω ελλιπούς γνώσης του αντικειμένου, ήταν περισσότερο από ορατός.